Opis
Dana 9. oktobra 1967, u bolivijskom selu La Higuera, Ernesto Če Gevara pada beživotno na pod od cigle u maloj školi. Slika tog tela, okruženog ispitivačkim pogledima vojnika i novinara, obišla je svet i naterala milione ljudi u plač. Srdačan, neutešan, besan plač. Bile su to godine protesta i mladi buntovnici su od tog trena dobili još jednu zastavu: onu s Čeovim licem.
Godinu dana kasnije, 1968, Buenos Ajres je oblepljen plakatima koji najavljuju objavljivanje „Čea“, biografije koju su napravila najveća imena argentinskog stripa: Hektor Esterheld i Alberto Breća, uz saradnju sina Enrikea. Uspeh je bio trenutan. Strip se munjevito širio među mladima, prelazio iz ruke u ruku i postao neka vrsta revolucionarnog evanđelja.
Godine 1974. kriza u Argentini kulminiše vojnim udarom. Odjednom se cijela zemlja morala odreći uspomene na Gevaru, a „Če“ biva zabranjen. Preteća spirala zločina tera crtače da se reše originalnih tabli i svih primeraka stripa koje su posedovali. Svih osim jednog, koji je godinama ostao zakopan u vrtu ispred njihove kuće. Če umire po drugi put.
Godine 1987, s padom diktature, ponovo izlazi na videlo i s Brećom odlazi u Španiju. I tako ovaj zabranjeni klasik započinje svoje putovanje Evropom, koje ga, evo, konačno vodi i do Hrvatske.
